درباره زیارت امین الله به سندهاى معتبر از جابر، از امام باقر عليه السّلام روايت شده: حضرت زين العابدين عليه السّلام به زيارت امير المؤمنين عليه السّلام آمد، و در كنار قبر آن حضرت ايستاد و گريست و چنين گفت:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ، وَ حُجَّتَهُ عَلَى عِبَادِهِ، (السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ) ، أَشْهَدُ أَنَّكَ جَاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ، وَ عَمِلْتَ بِكِتَابِهِ، وَ اتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، حَتَّى دَعَاكَ اللَّهُ إِلَى جِوَارِهِ، فَقَبَضَكَ إِلَيْهِ بِاخْتِيَارِهِ، وَ أَلْزَمَ أَعْدَاءَكَ الْحُجَّةَ مَعَ مَا لَكَ مِنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَةِ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ، اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ، رَاضِيَةً بِقَضَائِكَ، مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَ دُعَائِكَ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ، مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ، صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ بَلائِكَ، [شَاكِرَةً لِفَوَاضِلِ نَعْمَائِكَ، ذَاكِرَةً لِسَوَابِغِ آلائِكَ] ، مُشْتَاقَةً إِلَى فَرْحَةِ لِقَائِكَ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوَى لِيَوْمِ جَزَائِكَ، مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِيَائِكَ، مُفَارِقَةً لِأَخْلاقِ أَعْدَائِكَ، مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيَا بِحَمْدِكَ وَ ثَنَائِكَ،
سلام بر تو اي امين خدا بر روي زمينش، و حجّت او بر بندگانش، سلام بر تو اي امير مؤمنان [اگر اين زيارت براي امام ديگر خوانده شود، «السلام عليك يا اميرالمؤمنين» گفته نمي شود مؤلف] شهادت مي دهم كه تو در راه خدا آن چنان كه بايد جهاد كردي، و به كتابش عمل نمودي، و روش هاي پيامبرش (درود خدا بر او خاندانش) را پيروي كردي، تا خدا تو را به جوارش خواند، و با اختياراتش تو را به جانب خود قبض روح نمود، و دشمنانت را ملزم به حجّت كرد، با آنچه تو راست از حجّت هاي رسا بر همه مخلوقاتش، خدايا قرار ده نفسم را آرام در برابر تقديرت، خشنود به قضاوتت، حريص به ذكر و دعايت، عاشق به برگزيده دوستانت، محبوب در زمين و آسمانت، شكيبا بر نزول بلايت، سپاسگزار بر فزوني نعمت هايت، يادكننده كامل عطاهايت، مشتاق به شادي ديدارت، توشه برگيرنده تقوا براي روز پاداشت، پيرو روش هاي اوليايت، جداكننده از اخلاق دشمنانت، غافل از دنيا به سپاس و ثنايت،
پس روى مبارك خود را بر قبر گذاشت و گفت:
اللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِينَ إِلَيْكَ وَالِهَةٌ، وَ سُبُلَ الرَّاغِبِينَ إِلَيْكَ شَارِعَةٌ، وَ أَعْلامَ الْقَاصِدِينَ إِلَيْكَ وَاضِحَةٌ، وَ أَفْئِدَةَ الْعَارِفِينَ مِنْكَ فَازِعَةِ، وَ أَصْوَاتَ الدَّاعِينَ إِلَيْكَ صَاعِدَةٌ، وَ أَبْوَابَ الْإِجَابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ، وَ دَعْوَةَ مَنْ نَاجَاكَ مُسْتَجَابَةٌ، وَ تَوْبَةَ مَنْ أَنَابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ، وَ عَبْرَةَ مَنْ بَكَى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ، وَ الْإِغَاثَةَ لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ [مَبْذُولَةٌ] ، وَ الْإِعَانَةَ لِمَنِ اسْتَعَانَ بِكَ مَبْذُولَةٌ [مَوْجُودَةٌ] ، وَ عِدَاتِكَ لِعِبَادِكَ مُنْجَزَةٌ، وَ زَلَلَ مَنِ اسْتَقَالَكَ مُقَالَةٌ، وَ أَعْمَالَ الْعَامِلِينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ، وَ أَرْزَاقَكَ إِلَى الْخَلائِقِ مِنْ لَدُنْكَ نَازِلَةٌ، وَ عَوَائِدَ الْمَزِيدِ إِلَيْهِمْ وَاصِلَةٌ، وَ ذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرِينَ مَغْفُورَةٌ، وَ حَوَائِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ، وَ جَوَائِزَ السَّائِلِينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ، وَ عَوَائِدَ الْمَزِيدِ مُتَوَاتِرَةٌ، وَ مَوَائِدَ الْمُسْتَطْعِمِينَ مُعَدَّةٌ، وَ مَنَاهِلَ الظِّمَاءِ [لَدَيْكَ ] مُتْرَعَةٌ، اللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي، وَ اقْبَلْ ثَنَائِي، وَ اجْمَعْ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَوْلِيَائِي، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ، إِنَّكَ وَلِيُّ نَعْمَائِي، وَ مُنْتَهَى مُنَايَ، وَ غَايَةُ رَجَائِي فِي مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ.
خدايا دل هاي فروتنان، سرگردان به سوي توست، و راه هاي مشتاقان به درگاهت نمايان است، و نشانه هاي قاصدان كوي ات پيداست، و دل هاي عارفان از تو هراسان است، و صداي خوانندگان به جانب تو بلند است، و درهاي اجابت به رويشان گشوده، و دعاي آنكه با تو مناجات كرد مستجاب است، و توبه كسي كه به سوي تو بازگشت پذيرفته است، و اشك كسي كه از ترس تو گريه كرد مورد رحم است، و فريادرسي براي كسي كه از تو فرياد خواست آماده است، و كمك براي كسي كه از تو كمك خواست رايگان است، و وعده هايت براي بندگانت وفا شده، و لغزش آن كه از تو پوزش خواست ناديده گرفته شده، و اعمال عمل كنندگان نزد تو محفوظ است، و روزي هايت از جانب تو به سوي مخلوقات فرود آينده است، و بهره هاي فزون به سويشان پيوسته است، و گناهان آمرزش جويان آمرزيده است، و حاجات خلق نزد تو برآورده است، و جايزه هاي خواستاران پيش تو كامل گشته است، و عايدات افزون پياپي است، و سفره هاي خواهندگان طعام آماده، و حوضهاي تشنگان لبريز است، خدايا دعايم را مستجاب كن، و ستايشم را بپذير، و بين من و اوليايم جمع كن، به حق محمّد و علي و فاطمه و حسن و حسين، تو ولي نعمت و نهايت آرزو و هدف اميد مني در بازگشتگاه و محلّ اقامتم.
در كتاب «كامل الزيارات» پس از متن زيارت اين جملات آمده است:
أَنْتَ إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلايَ، اغْفِرْ لِأَوْلِيَائِنَا، وَ كُفَّ عَنَّا أَعْدَاءَنَا، وَ اشْغَلْهُمْ عَنْ أَذَانَا، وَ أَظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ وَ اجْعَلْهَا الْعُلْيَا، وَ أَدْحِضْ كَلِمَةَ الْبَاطِلِ وَ اجْعَلْهَا السُّفْلَى، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ
تو معبود و آقا و مولاي مني، دوستانمان را بيامرز، دشمنانمان را از ما بازدار، و از آزار ما غافلشان گردان، و كلمه حق را نمايان و آن را برتر كن، و كلمه باطل را بلغزان و آن را پست تر قرار ده، تو بر هرچيز توانايي.
آنگاه امام باقر عليه السّلام فرمود: هركه از شيعيان ما اين زيارت و دعا را در كنار قبر امير المؤمنين عليه السّلام، يا نزد قبر يكى از ائمه عليهم السّلام بخواند، البته حق تعالى اين زيارت و دعاى او را در نامه اى از نور بالا برد و مهر حضرت محمّد صلّى اللّه و عليه و آله را بر آن بزند و به اين صورت محفوظ باشد، تا به قائم آل محمّد (عج) تسليم كنند، پس صاحبش را به بشارت و تحيّت و كرامت استقبال نمايد ان شاء اللّه تعالى.
اين زيارت شريفه هم از زيارات مطلقه به حساب مى آيد، و هم از زيارات مخصوصه روز غدير، و هم از زيارات جامعه، كه در جميع روضات مقدسه ائمه خوانده مى شود.
